Hebben we het laatst nog gehad over de microplastic vervuiling van slijtstof van autobanden, gaan we het nu meteen al op de weg leggen. Nouja, met een reden dan. Je kent die rubber matten wel onder het klimrek, zeker als je kinderen hebt of zelf niet al te lang geleden kind was. In Rotterdam wordt een dunne laag van fijngemalen autobanden op de weg aangebracht zodat het allemaal wat stiller wordt. Rubber heeft een dempende eigenschap waar we maar al te blij om zijn wanneer het onze autobanden betreft. Nu is er een slimmerik die zegt, als de berg niet naar Mohammed wil komen dan komt Mohammed wel naar de berg. We leggen de autobanden in een dunne laag op het asfalt en dempen van beide kanten. Nu nog een goede naam eraan koppelen: Rubberpave (Van rubber en pavement).

Waar is Rubberpave van gemaakt?

In het kort: Bitumenrubbergranulaat. Oké dat was best lang eigenlijk en je hebt geen idee wat het is. In mensentaal is dat rubber van oude banden met steentjes en een middeltje dat dit alles bij mekaar houdt. Wauw, maar was dat niet heel slecht voor het milieu? Al dat rubber wat in de natuur kwam? De levensduur van dit asfalt is ook maar de helft zo lang als normaal asfalt. En daarna zit je met een rare mix wat niet echt recyclebaar meer is. Je krijgt het idee dat ze nog niet gehoord hadden van de problemen die al die afgesleten autobanden geven.

Waarom Rubberpave?

Rubberpace zorgt ervoor dat het geluid van al dat verkeer met minimaal anderhalve decibel verminderd wordt. Hierdoor zou het geluidsoverlast minder worden wat weer een positief effect heeft voor omwonenden. Toch blijf je je afvragen wat er na 10 – 14 jaar met de oude laag moet gebeuren en hoeveel extra vervuiling dit geeft nu niet alleen resten microplastic van de autobanden af komen maar ook nog eens van de weg waar de auto’s op rijden.

Bron: verkeersnet.nl